Nopjes

Ik ben helemaal in mijn nopjes hier.
Vorige week heb ik mijn laatste analyses afgerond, het is toch leuk als langzaam alle resultaten binnen komen druppellen en het telkens blijkt dat de nieuwe resultaten perfect passen bij wat de oude al lieten zien en dat het geheel is geworden wat je ervan verwacht had.
Deze week ben ik begonnen met mijn modellen werk :). Ik wist natuurlijk al wel het een en ander over modeleren, maar er was (en is) nog genoeg over om te leren en hier hebben ze ook net weer wat andere computerprogramma’s. Maandag heb ik dus een stoomcursus van 4 uur in computer gebruik en modelleren gehad. Er zijn ongeveer 6 verschillende programma’s voorbij gekomen en een heleboel handige tips. Zelfs in het gebruik van bijvoorbeeld excel heb ik nog vanalles bijgeleerd dat mijn leven een stuk aangenamer moet gaan maken. Een erg leerzame dag dus, maar ik was aan het eind van de dag wel erg moe. Maar nu ben ik dus zelf aan het werk en ik moet zeggen dat met alles wat ik heb opgeschreven en onthouden, valt het mezelf in ieder geval niet tegen wat er is blijven hangen. Ik begin nu trouwens ook de capaciteiten van mijn computer hier enorm te waarderen. Het is me nog niet gelukt om zo hard te werken dat het ding ook maar langzamer wordt, laat staan dat hij crashed. Ik kan een eindeloze hoeveelheid windows open hebben staan en ondertussen zeker 7 of 8 veeleisende modellen laten runnen. Zelfs als ik ’s avonds naar huis ga, gaat het ding ’s nachts nog voor me door. Dat gaat vast wel weer tegen vallen als ik weer op wat minder snelle computers moet gaan werken, maar voor nu ben ik in mijn nopjes.
Ik ben ook in mijn nopjes omdat het hier weer heeft gesneeuwd. Gelukkig niet zo veel als in sommige delen van Nederland afgelopen weekend het geval was, maar er ligt och een pak van 15 tot 20 cm, genoeg om erg mooi te zijn en voor mij te weinig om echt veel overlast te bezorgen. Ze zijn hier namelijk er goed in het begaanbaar houden van wegen, en in dit land doen ze niet alleen de wegen, maar nemen ze de stoep en fietspaden ook mee. Omdat zout strooien hier niet zo veel helpt, schuiven ze de meeste sneeuw aan de kant en op wat er dan nog blijft liggen gooien ze steentjes en zand, zodat het bijna niet glad is en ik zonder veel problemen toch nog naar Astra kan lopen. Ze kunnen natuurlijk geen wonderen veroorzaken, dus je moet nog wel een beetje uitkijken en voorzichtig zijn. Helaas heeft niet elke gek dat door, dus het aantal sirenes dat ik gehoord heb op de dagen dat het sneeuwde is wel significant meer dan op andere dagen.
Tot slot ben ik nog in mijn nopjes omdat Caroline waarschijnlijk een hele week niet thuis zal komen. Heerlijk! Ik hoef d’r ’s ochtends niet te zien, ik hoef ’s avonds niet eindeloos naar haar verhalen te luisteren en Johanna en ik kunnen lekker ons ding doen. De officiële reden dat Caroline er niet is, is dat ze ’ziek’ is. De echte reden is denk ik dat ze niet terug durft te komen. Afgelopen vrijdag op zaterdag nacht is ze gigantisch over de schreef gegaan met haar gedrag. Ik heb nog geen kans gehad om haar aan te spreken sinds ze weer nuchter is, maar ik denk dat het al wel over gekomen is dat ik behoorlijk kwaad op d’r ben. Zaterdag heeft ze één poging gedaan om d’r kamer uit te komen, maar toen ze mij zag zitten ging de deur weer heel snel dicht. Ondanks dat ze het weekend thuis wilde blijven omdat ze voor een tentamen moet studeren, is ze naar Linköping vertrokken toen ik boodschappen aan het doen was en zondag had ze Johanna gesmst dat ze ziek was en dat ze voorlopig niet thuis zou komen omdat ze ons niet ook wilde besmetten. Nooit gedacht dat ze het fenomeen rekening houden met anderen kende. Helaas voor haar heb ik een geheugen als een olifant, dus als ze terug is zal ze het nog steeds te horen krijgen, maar ik denk op zich wel dat het goed is dat ze gevlucht is, omdat ik denk dat ik d’r nu in ieder geval rustig en beschaaft aan kan spreken. Ik denk dat als ik haar dit weekend was tegen gekomen ik alleen maar had kunnen schelden op d’r.