Anne en Mariël

Afgelopen weekend hebben Anne en Mariël mij met een bezoek verblijd. Omdat zij mijn waarschuwingen voor de Zweedse wintertemperaturen in acht hadden genomen, hebben ze op Schiphol lekker kunnen klagen over hoe warm ze het hadden. Dat ging echter heel snel over toen ze zich op Zweedse bodem bevonden, want het was het koudste weekend dat ik hier tot nu toe heb meegemaakt, met de meeste sneeuw. De Zweden hebben hier voor echter een bijzonder toepasselijk gezegde waar ik vanochtend bij de koffie even op werd gewezen: ’Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding’. Hieruit kunnen we concluderen dat we alle drie bijzonder slechte kleding hebben gehad :), dus in plaats van een uitgebreide sightseeing tour door Stockholm hebben we ons op vrijdag iets meer in de Zweedse fika-cultuur verdiept (fika = ’koffie met iets lekkers’). Dat gaf ons ook weer de tijd om wat bij te kletsen.
Op zaterdag hebben we uitgebreid ontbeten, met knäckebröd (ja, dat eten ze hier echt). Johanna had vorige week de meeste spullen al verhuist naar haar nieuwe kamer in Stockholm, maar zaterdag ochtend bleek dat dat nog niet genoeg was geweest, want ze wist niet hoe ze alles wat er nu nog lag mee moest krijgen. Ik had haar dus gezegd dat ik wel mee zou helpen om haar tassen naar de bus te sjouwen, maar uiteindelijk hebben Anne en Mariël lopen sjouwen en ben ik alleen maar voor de sier meegelopen. Ik ga echter volgende week naar Johanna toe en dan moet ik nog wat voor haar meenemen. Het is nu wel stil zonder Johanna, want onze nieuwe aanwinst, Petter, is gelukt wat Caroline niet gelukt is; een draadloze internet verbinding bij de buren vinden. Hij zit dus de hele avond op zijn kamer te computeren en komt er alleen uit om hotdogs te maken of een pizza te gaan kopen.
Anyway, toen Johanna in de bus zat zijn wij door Södertälje naar het station gelopen op weg naar Globen voor een ijshockey wedstrijd. Dit keer speelde Djurgården tegen een team dat volgens mij best hoog stond, maar ze hebben voor de verandering een keer gewonnen, tot groot ongenoegen van een stel bijzonder luidruchtige Linköping aanhangers die achter ons zaten. Het was een leuke wedstrijd, maar er werd helaas wel weer weinig gescoord, na een 1 – 1 eindstand heeft Djurgården dan in de laatste minuut van de extra speeltijd het winnende doelpunt gescoord.
Zondag was het eindelijk gestopt met sneeuwen en scheen de zon zelfs, dat was erg mooi met alle sneeuw, maar helaas zorgde de heldere lucht er ook voor dat het erg koud was (of dat wij weer niet de goede kleding hadden). Vanochtend hoorde ik van mijn collega’s dat het in Stockholm en omgeving rond de -15ºC was geweest, met plaatselijk temperaturen die -22ºC bereikten.
Voordat Anne en Mariël weer naar huis moesten hebben we in Stockholm nog weer even gefikad en een boottocht gemaakt. Stockholm is gebouwd op 13 (geloof ik) eilanden op de overgang van zee naar het Mälarenmeer. Het water achter de sluisen (een gedeelte dat best wel groot is) was helemaal dicht gevroren en je kon er zelfs op lopen, iets dat ik graag nog een keer had willen doen, maar dat er helaas niet van is gekomen. Aan de zeekant was het water niet overal dichtgevroren, door de sterke stroming en de vele boten die het open houden, maar op sommige plaatsen lag er best een dikke laag ijs op het water. Het was dan ook geen gewone boottocht die we gemaakt hebben, maar een boottocht op een 100 jaar oude ijsbreker. Omdat het al de derde tour van die dag was hoefde de boot in het eerste stuk alleen nog maar de stukken ijs die tijdens de eerdere tochten gebroken waren aan de kant te schuiven, maar later kwam er toch steeds meer en dikker ijs en op het laatst zijn we echt nog door ijs van ruim 10 cm dik heen moeten breken. Dat was toch wel een bijzonder ervaring vond ik. Overal om je heen zie je ijs en je voelt de boot onder je voeten ook echt het ijs breken. Daarbij was het ook erg mooi, want er lag een dikke laag sneeuw op alle eilanden in het archipel en alles werd door een lekker zonnetje beschenen.
Na de boottocht hebben we ons naar het centraal station moeten haasten, omdat Mariël en Anne, naar het vliegveld moesten. Ondanks dat Anne het toch het hele weekend het koudst heeft gehad van ons drieën (Ik heb haar voornamelijk horen zeggen ’Zullen we hier naar binnen gaan’, ’Ik heb wel zin in koffie/thee’, ’Dat is wel binnen hè?’of ’Dat doen we binnen wel’ en ze liep zelfs eerst een fika-tentje binnen en ging zich dan binnen pas afvragen of dat ook iets was waar we heen wilden.) Maar ondanks dat denk ik dat ik de kou zondag toch het meest te pakken had. Op de weg terug naar Södertälje heb ik in de trein en bus alleen maar versuft voor me uit zitten staren, thuis gekomen heb ik me gedouched en ben ik verder gegaan met versuft naar de tv kijken. Wel heb ik nog meegekregen dat Anne’s koffer is kwijt geraakt op de weg terug, een koffer waar ook een deel van mijn kleding in zat. Aangezien ik vermoed dat ik toch nog wel iets meer spullen hier heb dan dat ik ruimte in mijn koffer heb en aangezien ik met kerst nog een paar spullen had laten liggen waarvan ik me nu afvraag ’waarom’, had ik de lege ruimtes in Anne d’r bagage wat aangevult met een paar van mijn spullen. Maar goed, vooralsnog gaan we er van uit dat deze koffer ergens is vastgevroren en wordt nagezonden als het gaat dooien :).