verhuizen (2)

Ondertussen is de verhuizing achter de rug. Het is eigenlijk allemaal heel soepeltjes verlopen. We hebben verhuisdozen gekregen waar we onze persoonlijke spullen in moesten doen, de rest van de spullen werd voor ons gedaan. Ik was met anderhalf koffer hierheen gekomen, dus ik dacht niet zo veel te hoeven doen, maar dat valt dan toch weer tegen. Na één maand had ik een koffer en drie dozen. Maar ik moet wel zeggen dat daar ook eten bij zat en de handdoeken en mijn dekens. En voor mij was het lang niet zo zwaar als voor Caroline, zeker aangezien tijdsmanagement ook niet haar sterkste kant is. Zij heeft maandag en dinsdag avond / nacht nog lang doorgewerkt. Helaas voor Johanna en mij is ze niet het type die er echt bij nadenkt dat er na half 11 wel twee andere mensen zijn, die graag willen slapen.
Woensdag ochtend ben ik gewoon naar Astra gegaan en ’s avonds naar het nieuwe appartement, de eerste dag hadden ze nog niet alle lampen geregeld, dus dat was een tikkeltje improviseren, maar verder is het een mooi appartement. Twee weken geleden waren we langsgereden en toen wist ik nog niet of ik zo blij was met dit nieuwe appartement. Het oude had namelijk een mooi uitzicht en veel groen, het nieuwe ziet er van buiten iets minder uit en ligt in een rij van meerdere flats, en met iets minder groen er om heen. (Hoewel iets minder voor Nederlandse begrippen nog steeds erg ok is.) Nu ben ik dus ook binnen geweest en ik moet zeggen dat het toch wel mooi is. Qua onderhoud is deze nieuwe beter dan het vorige en deze heeft een afwasmachine! maar ik moet eerlijk zeggen dat ik hem nog niet heb gebruikt, want uit gewoonte was ik alles af en als ik dan klaar was bedenk ik me dat we dat ding hebben. Ook kunnen we in dit appartement het washok binnendoor bereiken, dus als het in de winter nat, glad, koud of donker is hoeven we niet meer telkens naar buiten. Qua gehoorigheid is dit appartement wat minder en gezien onze luidruchtige huisgenote (die ook uitgerekend in het midden d’r kamer heeft) is dat misschien een beetje jammer. Ik geloof dat ze liever mijn kamer had gehad, het is niet persé de mooiste, maar wel de grootste. Daarbij heb ik de meeste kastruimte en ook kastruimte om dingen in te leggen en niet alleen in te hangen. Toen ze dinsdag avond met Johanna naar het appartement was geweest schijnt ze zich nogal opgewonden te hebben (maar da’s op zich niet zo bijzonder) en gezegd te hebben dat ik dat toch allemaal niet nodig had. Maar ja, da’s toch jammer voor d’r, want die was nu eenmaal voor mij. En nu heeft ze gewoon elke andere kast in het appartement in gebruik, want Johanna en ik hebben die toch niet nodig.
Een ander voordeel van dit appartement is dat het wat centraler ligt. In de oude moest ik ’s ochtends 25 minuten lopen en nu maar 15. Ben na ongeveer 5 minuten al bij Astra, maar dan moet ik nog een stukje over de site lopen. Er is alleen geen makkelijke busverbinding meer, dus ik moet ook echt lopen, ook als mijn voeten weer eens pijn doen of het weer slecht is. Daar staat dan weer tegenover dat er wel een busverbinding naar een goedkope supermarkt en dat is dan wel weer handig. Zeker nu ik een beetje ‘ont om pengar’ heb (oftewel krap bij kas zit). Het meisje dat in mijn kamer in onderhuur zit, had namelijk niet helemaal begrepen wat onze deal precies inhield en ze heeft de huur dus niet naar mij overgemaakt, maar naar de SLS. We zijn nu al een tijdje bezig dat terug te krijgen, maar het ziet er nu naar uit dat het er aan komt. Maar verder is een beetje besparen hier geen overbodige luxe. Weet niet waar het geld heen gaat, weet alleen dat het snel gaat :).
Tegenwoordig kom ik trouwens via de hoofdingang binnen bij Astra en er staat daar gewoon een mannetje de metro uit te delen, dat vond ik wel opmerkelijk, buiten Astra is hier namelijk niet echt wat, maar blijkbaar is het toch rendabel om iemand die krant te laten uitdelen.
Ook zitten we nu een stuk dichter bij het centrum en de vruchten daarvan hebben we gisteren al kunnen plukken. We waren alledrie niet zo gelukkig over onze dag toen we thuis kwamen, dus hadden we besloten een biertje te gaan drinken in het bruisende centrum van Södertälje. Tegenwoordig is dat letterlijk de brug over en dan links. Het was een gezellige kroeg en gisteren waren er ijshockey wedstrijden (ijhockey is erg groot hier), dus dat was op een groot scherm te zien. En na der hand was het drie keer struikelen en we waren weer thuis. Gelukkig voor het intellectuele werk dat ik geacht wordt hier te verrichten is het bier erg duur, dus vanochtend had ik een problemen met opstaan.